تاریخچه آرایشگری در دنیای باستان
زیبا بودن و میل به زیبایی از قدیم الاایام بین انسان ها به صورت باطنی بوده و هست و خواهد بود . از این رو میتوان گفت آرایش كردن از زمان های بسیار قدیم مخصوصا زمانی كه مردم با دارو ها آشنا شدند، بین خانم ها و آقایان متداول بوده و آنها با علاقه فراوانی برای زیباتر نشان دادن چهره هایشان میكوشیدند.
آرایش و آرایشگری در ما قبل تاریخ
مطالعه تاریخ باستان به ما ثابت میكند كه در دوران ما قبل تاریخ نیز مردان و زنان به بهتر نشان دادن ظاهر خود علاقه مند بودند. نوع آرایش و وسایل آرایشی كه در یك فرهنگ و ملیت برای زیباتر و جذابتر نشان دادن به كار میرود ممكن است در فرهنگ دیگر كاملا مردود باشد، اما اكثر مردم از تغییر در مد لباس، مو و آرایش صورت لذت میبرند.
آرایشگری در مصر قدیم
تاریخ شروع آرایش كلا به مصریان قدیم میرسد. آنها برای مراسم مذهبی از عطریات و مواد آرایشی استفاده میكردند و حمامهای مخصوص برای خوشبو كردن پوست بدن میگرفتند، به نظافت و پاكیزگی اهمیت میدادند و بعد از حمام از مواد خوشبوكننده و روغنی برای نرم نگه داشتن پوستشان استفاده میكردند .
لوازم آرایشی در زمان های قدیم
شانه و آیینه به عنوان اولین لوازم آرایشی مورد علاقه همه خانم ها و آقایان بود. كلئوپاترا، ملكه مصر، مواد آرایش و عطر را عاشقانه برای پوست و مو و بدن خود استفاده میكرده است.اگر ما پیشرفت و تغییرات در مد و زیبایی را از زمان اجدادمان تا حالا دنبال كنیم، شاید به تمام آن تغییرات پی میببریم.آثار به جا مانده از اجداد به ما نشان میدهد كه مواد رنگی برای رنگ كردن مو، ناخن و پوست به کار میرفته و خالكوبی نیز در آن زمان وجود داشته و مرسوم بوده است.
مواد تهیه شده برای لوازم آرایش
مواد رنگی و آرایش از ریشه درختان و برگ مواد گیاهی معدنی تهیه میگردید. مثلا پودر به نام كوهل شبیه سرمه در زمان مصریان قدیم برای شفاف تر و بزرگتر نشان دادن چشم ها مصرف میشد. دوده چراغ را به ابرو میزدند و از اكسید آهن برای تهیه سرخاب جهت آرایش صورت استفاده میكردند.
یونانیها از سال 460 میلادی با علاقه فراوان عطریات و مواد آرایشی میساختند و برای مراسم مذهبی و استفاده شخصی و حتی گاهی به عنوان دارو استفاده میكردند.
خانم های یونانی از موادی به نام ورمیلیون برای آرایش صورت استفاده میكردند كه به رنگ فرمز روشن بود و از تركیب نمكهای جیوه در ساخت آن استفاده میشد.
خانم های رومی مخلوطی از گچ و سرب را به صورت میزدند تا آن را سفیدتر كنند، همچنین با رنگهای گیاهی گونه ها و لب هایشان را سرخ میكردندو از مخلوط ذرت، شیر و آرد ماسك هایی برای صورت تهیه میكردند كه آن را با كره نیز مخلوط مینمودند.
نقش حمام ها در آرایشگری
رومی ها هم مانند یونانی ها و مصری ها حمام و نظافت را باور داشتند و خانمها در موقع حمام از شیر و شراب استفاده می نمودند.
حمام های رومی معمولا عمومی بود با قسمتهای جداگانه برای خانمها و آقایان.
آرایشگری مردان چگونه بود
مردان رومی نیز از عطریات و روغن برای خوشبو كردن پوست و نرم نگه داشتن آن بعد از حمام استفاده میكردند. شعرهای یونانی زیادی درباره نظافت، زیبایی مو و پوست و ناخن سروده شده است و نقاشی های بسیاری بیانگر اهمیت آن است.
آرایشگری در غرب آسیا
مردم آسیایی ، به خصوص چینی ها، تاریخچه بسیار دوری در مورد سلامتی دارند و آراستگی را یك هنر به حساب می آورند، مخصوصا بین افرادی كه امكان استفاده از لوازم آرایش مختلف و لباس های متنوع را داشتند. در ژاپن آرایش گیشاها خیره كننده بود و هنوز هم یك هنر باارزش به شمار می آید.
آرایشگری ایرانیان
ایرانیان نیز همانگونه كه تاریخ و شواهد نشان میدهد،پیرو مد و آراستگی مو و صورت و لباس بودند.
تاریخچه مشخصی از تاریخچه آرایش زنانه ایران قدیم و باستان وجود ندارد ولی از اشعار شاعران قدیم میتوان فهمید ایرانیان هم دست کمی از مصریان نداشتند .
پیشینه آرایش زن در ایران به دوران فرانک مادر فريدون (دوران مادر سالاری) که در شاهنامه آورده شده است بازمیگردد !
حتما تا به حال جمله یا مثال به گوشتان خورده است که «فلانی هفت قلم آرایش کرده».
اما آیا میدانید ریشه این جمله از کجاست؟
گویند که آرایش زنان در ایران باستان بر هفت خط بوده است و منظور از هفت قلم آرایش هم اشاره به این موضوع داشته است و به اینصورت بوده: “۱- حنا ۲- بند ۳- وسمه ۴- سرمه ۵- سرخاب ۶- سفیدآب ۷- خال”
آرایشگری در بین مردم آفریقا چگونه بود
آفریقایی هاتحول بزرگی در آرایش مو و طراحی لباس های مخصوص به وجود آوردند. آنها داروهای بسیاری از گیاهان و مواد اولیه كه در اطراف خود داشتند تهیه میكردند. همچنین از رنگ های زیادی برای آرایش صورت خود استفاده میكردند كه بعضی از انواع مدل مو و لباس آنها هنوز هم رایج است.
آرایشگری در قرن 18 در اروپا
در قرن ۱۸ میلادی هنگامی که به زنان اجازه آرایش کردن داده شد، آن ها برای زیبایی بیشتر به کشیدن خال مصنوعی روی صورت خود اقدام کردند. خال در آن دوره، جزئی از آرایش به شمار می رفت و زنان برای دلربایی بیشتر روی گونه، زیر لب زیر چشم و … خال می گذاشتند.
خال به شکل هلال ماه: دعوت برای یک ملاقات شبانه
خال به شکل پیکان: نمایش عشق
خال به شکل کالسکه: رضایت برای فرار مشترک
خال در بالای لب بالا: نماد مجرد بودن
خال در گونه سمت راست: نماد متاهل بودن
خال روی گونه چپ: نماد بیوه بودن
در قرون وسطی بیشتر مواد رنگی روی گونه ها و لب ها زده می شد. چشمها فقط با سرمه آرایش می کردند. مواد آرایشی و داروها از هم جدا نبودند ولی در اواخر قرن شانزدهم تقریبا از هم تفكیك شدند.
این دوره بین كلاسیك و رنسانس بود، زمانی كه مذهب نقش مهمی در زندگی و عقاید و رفتار اجتماعی مردم داشت .